Prace projektowe nad pistoletem maszynowym PPS wz. 43 rozpoczęto w 1942 roku i niemal natychmiast po ich zakończeniu rozpoczęto jego produkcję seryjną, ze względu na zapotrzebowanie Armii Czerwonej na lżejszą i mniejszą broń dla załóg czołgów, obsługi dział, czy zwiadowców. Wkrótce jego walory dostrzegli też żołnierze radzieccy innych jednostek, a PPS był wykorzystywany przez nich obok PPSz wz. 41 (popularna „Pepesza”) do końca II wojny światowej. Z uzbrojenia Armii Radzieckiej wycofano go na początku lat 60-tych, chociaż produkcja na potrzeby innych państw trwała do 1968 roku (razem w ZSRR powstało ok. 2 mln egzemplarzy). Pistolety maszynowe tego modelu produkowano również w powojennej Polsce – najpierw w Zakładach Hipolita Cegielskiego w Poznaniu oraz Hucie Baildon w Katowicach (prezentowany egzemplarz z 1951 roku). Później produkcję uruchomiono też w Fabryce Broni w Radomiu i Kombinacie Maszyn Włókienniczych „Wifama” w Łodzi. Opracowano również polską modyfikację pod oznaczeniem PPS wz. 43/52, o przedłużonej konstrukcji i stałej, drewnianej kolbie z myślą o wyposażeniu piechoty. Pistolet maszynowy PPS pozostawał na uzbrojeniu Wojska Polskiego do lat 80. Wycofywane egzemplarze przekazywano Milicji Obywatelskiej i innym służbom mundurowym.
Numer seryjny: niewidoczny
Numer katalogowy: 0049731
Czas produkcji: 1951
Miejsce powstania: Polska Rzeczpospolita Ludowa
Uwagi: Dobry stan zachowania, egzemplarz prezentowany w zbrojowni Fortu Gerharda
