Od początku II wojny światowej podstawowymi pistoletami maszynowymi amerykańskiej armii były Thompsony. Na fali pierwszych doświadczeń uznano jednak, że ich konstrukcja musi zostać uproszczona, a czas produkcji skrócony. Oprócz wprowadzania stosownym modyfikacji, w 1942 roku na uzbrojenie US Army wprowadzono równocześnie całkiem inny pistolet maszynowy. Zdecydowano się na projekt opracowany pierwotnie na potrzeby państw sojuszniczych (przede wszystkim Wielkiej Brytanii) przez George’a Hyde’a i Fredericka Sampsona. Warunkiem było dostosowanie go do amunicji .45 ACP (11,43 × 23 mm). Pistolet maszynowy M3 wykorzystywał energię odrzutu zamka swobodnego, będąc konstrukcyjnie dostosowanym jedynie do ognia ciągłego – niska szybkostrzelność powodowała jednak, że wyszkolony żołnierz potrafił oddawać pojedyncze strzały. Broń zasilana była z dwurzędowego magazynka pudełkowego na 30 naboi. Była ceniona za wysoką, jak na swoją klasę, celność i niezawodność oraz niewielkie rozmiary (zwłaszcza po wsunięciu kolby). W ciągu zaledwie dwóch lat wyprodukowano ponad 600 tys. pistoletów maszynowych M3. Pod koniec wojny opracowano jeszcze usprawnioną wersję, oznaczoną jako M3A1 (ponad 80 tys. wyprodukowanych egzemplarzy i dodatkowe 30 tys. w trakcie wojny koreańskiej). W późniejszych latach służyły one przede wszystkim jako uzbrojenie pomocnicze amerykańskich załóg pojazdów bojowych (ostatnie jeszcze w trakcie operacji Pustynna Burza). M3 znalazły się również na wyposażeniu wielu innych formacji na całym świecie.
Numer seryjny: niewidoczny
Numer katalogowy: 0049433
Czas powstania: 1942<
Miejsce powstania: Stany Zjednoczone Ameryki
Uwagi: Dobry stan zachowania, egzemplarz prezentowany w zbrojowni Fortu Gerharda
