RAKETENPANZERBÜCHSE 54 PANZERSCHRECK Z POCISKIEM

Przeciwpancerny bezodrzutowy granatnik rakietowy popularnie zwany Panzerschreckiem wchodził na wyposażenie niemieckiej armii od 1943 roku, będąc rozwiniętą formą koncepcyjną słynnego Panzerfausta. Był od niego droższy i trudniejszy w obsłudze, co jednak rekompensowano lepszym zasięgiem, celnością oraz przede wszystkim możliwością wielokrotnego użytku. Drugą wyraźną inspiracją w powstawaniu konstrukcji była amerykańska Bazooka. Raketenpanzerbüchse 54 posiadał pancerną płytę, która chroniła żołnierza przed gazem i pyłem po wystrzale (w przypadku wcześniejszych wersji konieczne była założenie maski przeciwgazowej). W rękojeści umieszona była prądnica wytwarzająca po ściśnięciu impuls elektryczny, powodując odpalenie pocisku rakietowego. Panzerschrecki w rękach wyszkolonych żołnierzy były na bliskim dystansie bardzo skuteczne przeciwko alianckim i sowieckim czołgom. Wyprodukowano niemal 300 tys. egzemplarzy tej broni.

Pocisk rakietowy do granatnika przeciwpancernego Raketenpanzerbüchse Panzerschreck posiadał własny ładunek miotający, którego zapłon powodowano poprzez prądnicę wytwarzającą impuls elektryczny po ściśnięciu rękojeści broni. Donośność wynosiła 150 metrów, jednak powyżej 100 trafienie było niezwykle trudne. W pocisku umieszony był ładunek kumulacyjny, który swoim strumieniem przebijał niedostatecznie gruby pancerz czołgu, zabijając jego załogę zazwyczaj już samą falą uderzeniową, a często również powodując eksplozję amunicji.

Numer seryjny: niewidoczny
Numer katalogowy:
496210, 049631
Czas powstania:
1942-1945
Miejsce powstania:
III Rzesza
Uwagi:
Dobry stan zachowania, egzemplarz prezentowany w zbrojowni Fortu Gerharda