Wśród czynników, które zadecydowały o początkowym sukcesie operacji Barbarossa, była niedostateczna liczba dział przeciwpancernych na uzbrojeniu Armii Czerwonej. By wypełnić tę lukę i zatrzymać pancerne zagony Wehrmachtu, pod koniec lata 1941 roku do rąk żołnierzy radzieckich zaczęły trafiać pośpiesznie karabiny przeciwpancerne PTRS. Była to broń samopowtarzalna, działająca na zasadzie odprowadzania gazów prochowych, zasilana ze stałego magazynka pudełkowego, ładowanego przy pomocy ładowników na 5 potężnych naboi 14,5 × 114 mm. Karabin standardowo wyposażony był w dwójnóg, a ogień prowadzono z pozycji leżącej. Do sprawnej obsługi PTRS potrzebnych było dwóch żołnierzy, a skuteczność była mocno uzależniona od odległości celu. Wraz z liczniejszymi karabinami PTRD, obie bronie podniosły początkowo przeciwpancerny i defensywny potencjał armii radzieckiej. Po wprowadzeniu przez Niemców nowych, silniej opancerzonych typów czołgów, karabiny przeciwpancerne traciły na znaczeniu.
Numer seryjny: niewidoczny
Numer katalogowy: 0049771
Czas powstania: 1940-1945
Miejsce powstania: ZSRR
Uwagi: Dobry stan zachowania, egzemplarz prezentowany w zbrojowni Fortu Gerharda
