W 1926 roku Wasilij A. Diegtiariow skonstruował ręczny karabin maszynowy DP, który na uzbrojenie Armii Czerwonej został przyjęty już rok później. Cechą charakterystyczną broni był magazynek talerzowy, montowany u góry karabinu. Jego zaletą była pojemność – 49 naboi 7,62 × 54 mm R (chociaż przy takim stanie broń często się zacinała, więc zalecano żołnierzom załadowanie ich tylko 47). W warunkach II wojny światowej ujawniła się niepraktyczność takiego rozwiązania, gdyż ze względu na ciężar i rozmiary wymiana tego nietypowego magazynka w trakcie walki nie należała do czynności najłatwiejszych. Mimo to, dopiero w 1946 roku na bazie DP opracowano rkm RP-46, w którym najważniejszą zmianą było zastosowanie taśm amunicyjnych. Razem wyprodukowano niemal 800 tys. ręcznych karabinów maszynowych DP w kilku wersjach (m.in. lotniczej, czy na pojazdy pancerne), a prezentowany egzemplarz pochodzi z 1944 roku. Broń tego typu znalazła się na wyposażeniu Ludowego Wojska Polskiego w trakcie trwania i po zakończeniu II wojny światowej (w Polsce funkcjonowało oznaczenie DP-28), a także wielu innych armii państw bloku wschodniego na całym świecie.
Numer seryjny: niewidoczny
Numer katalogowy: 0049750
Czas produkcji: 1926-1946
Miejsce powstania: ZSRR
Uwagi: Dobry stan zachowania, egzemplarz prezentowany w zbrojowni Fortu Gerharda
